Kler - dużo hałasu o nic?

Chciałabym podzielić się z Wami refleksją na temat filmu pt. Kler. Wzbudza on mnóstwo emocji i w tak krotkim czasie od premiery doczekał się licznych kontrowersyjnych, skrajnie różnych opinii. Cóż, tematyka dla wielu ludzi interesująca i oburzająca, więc podchodzą do pokazanych w filmie scen bardzo emocjonalnie.

Uważam, że film jest zrobiony bardzo dobrze, a umiejętnie podsycane napięcie sprawia, że trzyma widza w niepewności do ostatnich minut.
Trzeba też przyznać, że gra aktorów zasługuje na wysoką ocenę. Najbardziej zachwyciła mnie kreacja postaci arcybiskupa przez Janusza Gajosa. Osoby, ktore już widziały film z pewnością przyznają mi rację, że aktorom należą się gromkie brawa i słowa uznania.

Pokazany w filmie obraz duchowieństwa z jednej strony budzi odrazę z powodu zachowań nieetycznych i sprzecznych z zasadami życia chrześcijańskiego, a z drugiej szacunek dla głębokiej wiary jednego z głównych bohaterów.

Sceny ukazujące niechlubne karty Kościoła i nawiązujące do pedofilii, oszustw oraz łamania ślubów to przykłady zachowań stanowiących niewielki procent. W każdym środowisku znajdą się czarne owce, ale nie można generalizować i wrzucać wszystkich do jednego worka.

Księża pełnią posługę wobec wiernych i oczekuje się od nich nieskazitelnych postaw, a tymczasem są to tylko ludzie. Większość z nas zapomina, że kapłaństwo, tak samo jak małżeństwo, jest sakramentem, dlaczego więc tak bardzo oburzamy się na księdza, który zszedł na drogę grzechu, a traktujemy cudzołóstwo jako coś normalnego lub z przymrużeniem oka patrzymy na wspólne zamieszkanie przed ślubem, bo przecież trzeba się poznać z każdej strony.

Myślę, że w przypadku ludzi wierzących jest to daleko posunięta hipokryzja, ale trudno przyznać się do własnych błędów, za to doskonale potrafimy wskazać i napiętnować cudze grzechy.

Film Wojciecha Smarzowskiego jest jedną z lepszych polskich produkcji ostatnich lat. Porusza bardzo bolesne dla kleru tematy, ale jest to ważny głos w dyskusji na temat chociażby życia w celibacie i trzeba o tym mówić głośno. 

Przy okazji chciałbym nadmienić, że reżyser nawiązał też do innych nie mniej istotnych spraw, jak znieczulica społeczna pokazana w ostatnich scenach, gdy bohater dokonuje aktu samozniszczenia i nikt nie spieszy mu na ratunek oraz przewijający się przez cały film wątek wpływu traumatycznych wydarzeń z dzieciństwa na całe życie człowieka.

Polecam Wam obejrzeć film Kler.
A może już oglądaliście i chcecie podzielić się swoimi wrażeniami?