Wszyscy ludzie, których znam, są chorzy psychicznie

Książka Krystiana Nowaka "Wszyscy ludzie, których znam, są chorzy psychicznie" jest skierowana raczej do młodszego pokolenia, gdyż moim zdaniem ludzie starsi mogą nie zrozumieć intencji pisarza.

Od razu podkreślę, że ja z tych starszych i pewnie dlatego pozycja wydaje mi się dziwna, a przede wszystkim napisana w sposób chaotyczny.

Autor zaprezentował w niej surrealistyczny świat, w którym można rozmawiać ze zwierzętami oraz nie żyjącymi pisarzami, a ludzie, którzy nie mają kont na portalach społecznościowych, nie żyją, bo w życiu liczą się tylko wyświetlenia i lajki, a przecież każdy chce być znany.

Nie brakuje tu czarnego humoru ani rozważań natury filozoficznej, ale przedstawionych prześmiewczo, co na początku nawet bawi, ale z czasem zaczyna drażnić, szczególnie przeciągające się dialogi z kotami.

Głównym bohaterem jest Krystian, który pracuje między innymi jako  copywriter i tworzy oryginalne opisy aut na sprzedaż dla lokalnego portalu. 
Chciałby za wszelką cenę zostać znanym pisarzem, jednak zadanie go wyraźnie przerasta, a w dodatku uświadamia sobie, że zasady działania wolnego rynku nie sprzyjają autorom książek.

Po lekturze pozostaje mi refleksja na temat przyszłości tak zwanego pokolenia Milenium. Wydaje im się, że wiedzą wszystko lub bardzo dużo, a tak naprawdę nie radzą sobie z trudnymi wyborami czy nawet prostymi sytuacjami z życia codziennego. Trochę mi ich żal, bo mając takie możliwości, jakie obecnie mają ludzie młodzi, powinni raczej zdobywać świat, a nie z roszczeniową postawą tylko żądać i oczekiwać, jakby wszystko się im należało.

Reasumując, książka Krystiana Nowaka jest karykaturą współczesnego, w dużej mierze konsumpcjonistycznego świata i niestety nie nastraja optymistycznie.